ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ

Καλή μέρα σήμερα και είπα να χρησιμοποιήσω το ποδήλατό για να πάω Καρδίτσα. Ξεκίνησα, λοιπόν, με το ποδήλατό μου, πέρασα τον Περιφερειακό και καβάλησα τον νέο κόκκινο ποδηλατόδρομο. προχώρησα μέχρι τη στροφή για το θερινό σινεμά. Από εκεί στρίβω αριστερά για να πάρω τον παλιό ποδηλατόδρομο. Εκεί που τελειώνει η κόκκινη γραμμή η πρόσβαση στον παλιό δεν είναι εύκολη. Ο παλιός είναι υπερυψωμένος και κανένας δεν φρόντισε να τους συνδέσει. Συνεχίζω και σε λίγα μέτρα ο ποδηλατόδρομος κλείνει από σκουπίδια πεταμένα. Παρακάμπτω και συνεχίζω πιο κάτω όπου ο ποδηλατόδρομος σχεδόν κλείνει από δύο κάδους. Το ίδιο φαινόμενο εμφανίζεται σε άλλα δύο σημεία. Είπα να τον περπατήσω όλον, παρ΄όλο που είναι πολύ στενός και γίνεται ακόμα στενότερος από τα λιγούστρια που υπάρχουν κατά μήκος του. Στη πλατεία των Καμινάδων τελειώνει. Συνεχίζω αριστερά και καβαλάω νέο ποδηλατόδρομο που φτάνει μέχρι την Καποδιστρίου. Εκεί κάνει τέρμα. Περνάω απέναντι και ανεβαίνω στον πεζόδρομο του Αγίου Κων/νου όπου περνάω ανάμεσα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τελικά παρκάρω στην Ιεζεκιήλ.
Στη επιστροφή προτίμησα τον δρόμο που έκανα και μαθητής. Καρδιτσομαγούλης για Καρδιτσομαγούλα. Ξανακαβάλησα τον νέο ποδηλατόδρομο και μόλις πέρασα τον περιφερειακό και μπήκα στη Καρδιτσομαγούλα αισθάνθηκα μια άνεση πάνω στο ποδήλατο που δεν την είχα στους ποδηλατόδρομους και ιδιαίτερα αυτούς με τους κυβόλιθους (απαράδεκτοι).
Συμπέρασμα: ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ μόνο φτιαγμένοι από άσφαλτο ή βιομηχανικό μπετό. Είναι το καλύτερο. Διαφορετικά πρέπει να έχουμε ποδήλατα με αμορτισέρ.
Αυτές είναι καλές και φθηνές λύσεις.