ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΡΑΓΚΙΑΝΩΝ

Καλά μας δουλεύουν; Για πιο γυμνάσιο μιλάνε; Αφού δεν υπάρχουν παιδιά τι το θέλουν το γυμνάσιο; Τα σχολεία κτίζονται εκεί που υπάρχουν παιδιά, δηλαδή εκεί που μπορεί να υπάρχουν οικογένειες. Οι οικογένειες πάνε εκεί που υπάρχει δουλειά. Με τα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις η ύπαιθρος ερήμωσε και ιδιαίτερα τα ορεινά. Η όλη ιστορία μου θυμίζει τον πατροκτόνο που ζητάει την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί είναι ορφανός.
Και κάτι ακόμα: Πόσοι απ' αυτούς που "διαμαρτύρονται" για το κλείσιμο του γυμνασίου των Βραγκιανών θα έστελνε τα παιδιά του σε ένα σχολείο με 3 παιδιά;
Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Είναι κοινωνικό. Αυτά τα παιδιά μέχρι τα 15 τους είναι μόνα τους στην ύπαιθρο. Στα 16 τους βρίσκονται συνήθως σε ένα σύνολο παιδιών πολύ μεγαλύτερο (Λύκειο) και η κοινωνική τους ένταξη είναι πολύ δύσκολή. Άλλες λύσεις πρέπει να βρεθούν. Σήμερα το εκπαιδευτικό κίνημα ζητάει την κατάργηση όλων των μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων, δεν είναι δυνατόν να διατηρούνται σχολεία με 2-3 μαθητές. Είναι έγκλημα.